‘We waren met een groep. Het is heel bijzonder om zoiets met je vrienden te doen.’ Aan het woord is de net-in-de-twintigjarige Jasper Damsteegt. Vorige week was hij samen met een groep vrijwilligers in Oekraïne om achttien noodwoningen die door partnerorganisatie Fathers House waren neergezet, bewoonbaar te maken. Hij zegt er echt van genoten te hebben. Hoe dat kan, genieten van noodhulp? ‘Je bent met elkaar, met hetzelfde hart, bezig. Je doet iets wat goed is, wat Gods wil is. Daar rust een zegen op. Dat verbindt heel erg.’
Dat het noodhulp is, dat heeft Jasper wel gezien. Zo vertelt hij over een achttienjarige alleenstaande moeder, wiens huis is gesneuveld door het oorlogsgeweld. En over het oudere echtpaar, waar alles kapotgeschoten was. ‘Het is echt hoge nood. Zoveel verdriet, dat ontroert je wel’, bekent Jasper. Door de taalbarrière was het soms niet makkelijk om een gesprek te voeren. ‘Maar je zag hun dankbaarheid.’
‘Kijk met bewogenheid naar wat er gebeurt’, roept Jasper ons op. ‘Er is aan beide kanten zoveel verdriet en verlies. Bekijk het door een bril van mededogen, in plaats van een bril van veroordeling.’
Bijzonder en dankbaar hier ook iets aan te hebben mogen bijdragen!🙏
Wat een bijzondere taak hebben jullie mogen vervullen. Een klein beetje geluk mogen geven in een tijd van verdriet en wanhoop.