Hoge, onregelmatige instroom op Lesvos
‘Guys, we have to stay a little bit longer today. Again 80 people came this afternoon.’ De afgelopen weken is het flink druk op Lesvos. De instroom is erg hoog en onregelmatig: soms komen er dus ineens 80 nieuwe mensen in de middag aan. Dat levert af en toe best lastige situaties op. Op de zogenaamde New Arrivals locatie (NA - mensen op de vlucht die aankomen op Lesbos) proberen we deze mensen zo snel mogelijk van een nieuwe set kleding te voorzien en geven we ze elke dag te eten. In de weekenden schenken we chay (thee) en willen we er als een luisterend oor voor hen zijn. Ondanks de soms chaotische situatie doen we ons uiterste best om het licht van de Vader te laten schijnen, en deze prachtige mensen zo goed mogelijk op te vangen!
De voornaamste taak bij NA is het verstrekken van kleding. Ondanks dat het niet altijd de allermooiste kleding betreft (en helaas kunnen we ook niet altijd de juiste maten aanbieden) zijn de mensen hier zo blij mee. De net-aangekomen vluchtelingen krijgen van ons een setje kleding: een korte of lange broek, een T-shirt met korte of lange mouwen en een trui. We proberen binnen één of twee dagen een kleding-afspraak met ze in te plannen. Als NA-team proberen we ons uiterste best om de juiste kleding te kunnen geven: dus iemand uit een meer conservatievere omgeving heeft liever zwarte kleding met lange mouwen, terwijl anderen juist graag opvallende kleuren willen. Ze waarderen onze inzet enorm. Het is echt een onwijs dankbare taak. Behalve dat het praktisch voor hen is, omdat ze vaak alleen maar de kleren hebben die ze op dat moment dragen, geeft het ook een stukje waardigheid: door weer nieuw shirt te kunnen dragen voelen ze zich weer wat meer als mens gezien. En daar doe je het uiteindelijk allemaal voor.
De hoge instroom levert dus wel eens stressvolle situaties op. Tegelijkertijd is het ook een goed teken: als ze hier aankomen zijn ze immers niet onderweg vastgelopen. Afgelopen week hadden we wel een tragische situatie: een ongeluk op zee zorgde ervoor dat een aantal kinderen de oversteek niet haalde. Het verdriet was door het hele kamp te voelen, maar zeker bij de NA: daar kwamen immers de mensen die op diezelfde boot zaten. Ik sprak een jongen van mijn leeftijd tijdens het uitdelen van de kleding, en hij vertelde me geëmotioneerd dat hij ‘things saw that a person shouldn’t see, bro.’ Op dat soort momenten kan je alleen maar stil zijn…
Verder hebben we in het NA-gebied nog een soort balie. Hier proberen we er als eerste aanspreekpunt voor de mensen te zijn, en delen we (vooral in het weekend) chay en dadels uit. Onder het genot van een lekker kopje thee kunnen de mensen dan met elkaar en met ons op een veilige plek hun verhaal kwijt. Iets waar deze mensen natuurlijk veel behoefte aan hebben. Ook kunnen ze ontspannen en bijvoorbeeld Jenga spelen. Zelf heb ik gemerkt dat de mensen erg open zijn: ze delen graag hun verhaal, zeker de mensen met wie ik Frans sprak. Het aanhoren van de soms verschrikkelijke verhalen doet natuurlijk veel met me, maar het is mooi om te zien dat ik er toch als een luisterend oor voor de mensen kan zijn. De mensen voelen zich gezien en gehoord, en dat doet er zo erg toe!
Al met al is het werken bij het NA-gebied een hele mooie en dankbare taak. Het is soms hard werken om alle mensen van kleding te voorzien, maar de dankbaarheid van de mensen is het allemaal waard. Juist deze kwetsbare mensen verdienen het zo om met open armen opgevangen te worden, en ik vind het oprecht een voorrecht dat ik op deze plek heb mogen dienen.
Roel van der Linden, vrijwilliger bij de New Arrivals op Lesvos, Griekenland
Comentários