Voor haar studie wilde Margot onderzoek doen naar de mogelijkheden om met ruimtelijke aanpassingen een thuisgevoel te creëren voor kinderen die in vluchtelingenkampen verblijven. ‘Het is heel erg belangrijk dat kinderen zich veilig voelen in de omgeving waar ze wonen, ook al is dat tijdelijk’, licht Margot toe. ‘Dit helpt hen bij het verwerken van heftige gebeurtenissen, maar is ook goed voor hun ontwikkeling in het algemeen.’
Dus ging ze in juli mee met een missiereis naar Lesbos. Zo kon ze als vrijwilliger praktisch meehelpen en tegelijkertijd meer leren over de situatie in een vluchtelingenkamp. Margot: ‘Ik ging op reis om iets te leren voor mijn studie, maar het bracht me zoveel meer dan dat. Iedere dag had ik wel een moment waarop ik besefte hoeveel geluk ik heb. Soms deelde ik iets uit aan iemand die net zo oud was als ik. Dan realiseerde ik me wat een verschil het maakt waar je ben geboren. Als ik ergens anders was geboren, was ik misschien degene geweest die een handdoek in ontvangst nam.’
Dat het steeds rustiger werd (momenteel verblijven er zo’n 850 mensen in het kamp), bracht ook weer nieuwe mogelijkheden met zich mee: ‘We konden veel meer aandacht geven aan mensen, hadden tijd om even bij ze op de koffie te gaan’, het is even stil. Dan: ‘Je bent dan niet ieder moment heel hard aan het werk, daar moet je aan wennen. Maar ik heb wel geleerd dat zelfs als je één persoon een glimlach bezorgd, dat heel erg waardevol is.’ Uiteindelijk kwam ze in het educatieteam terecht. Daar droeg ze bij aan lessen Engels, muziek, kunst, etc. ‘Ik denk dat het vooral gaat om persoonlijke aandacht. Bij educatie creëren we een plek die speciaal voor kinderen is. Hier kunnen zij zich veilig voelen.’
Welke informatie ze meeneemt in haar afstudeeronderzoek? ‘De kampen zijn echt militair ingericht. Alles staat keurig in rijen. Alles is wit. Het is een hele onpersoonlijke omgeving en privacy is enorm beperkt. Je staat van de ‘straat’ meteen bij mensen in hun slaapkamer. Verder zie je regelmatig dat kinderen zich hebben bezeert, omdat er overal grint ligt.’ Zomaar wat observaties die Margot heeft opgeschreven. Maar wat haar vooral bijblijft is dat mensen, ondanks alles wat ze hebben meegemaakt, nog steeds vriendelijk en verwelkomend zijn. En hoe humor mensen kan verbinden.
Nu gaat ze aan de slag met haar afstudeerproject, maar daarna…
Comments