Ik ontmoette Omar (22) uit Afghanistan. Hij deelde een stukje van zijn leven met mij. Zijn grootste angst is de dood in de ogen kijken. Hij heeft het 2x meegemaakt. De eerste keer was in zijn thuisland waar hij ging zwemmen met een vriend die zei dat hij kon zwemmen. Tot hij het water in springt en blijkt niet te kunnen zwemmen. Omar springt hem te hulp maar het lukt hem niet boven te komen, het wordt zwart voor zijn ogen totdat iemand anders hen te hulp kwam.
De tweede keer met 60 mensen in een te kleine vissersboot. Te veel geld betaald om de gevaarlijke oversteek naar Italië te maken. 6 dagen en nachten verbleven ze op zee, zonder eten en drinken. De kustwacht komt niet in actie omdat ze zich in ‘vrij’ water bevinden..
Gelukkig komt er uiteindelijk redding en worden ze veiligheid gebracht. Een mislukte poging, en nu… een andere route. Zo is hij in Bosnië belandt met zijn vader, zus en broer. Hier zullen ze opnieuw een oversteek maken, met een bootje over een te wild stromende rivier op weg naar Kroatië. Zijn grootste angst moet hij opnieuw in de ogen kijken. Hij heeft gedroomd dat het niet goed zal aflopen en hij vannacht dood zal gaan. Deze droom draagt hij al de hele dag met zich mee. Hij ziet het niet zitten en toch vanavond wacht de taxi op ze.
Hij vraagt mij hoe mijn leven is verlopen. Hoe kan ik vertellen van al mijn zegeningen? Dat ik in een veilig land en gezin ben opgegroeid. Naar school kon gaan, werken, trouwen. En ja natuurlijk; ook heb ik mijn struggles en moeilijkheden maar wat zijn die ten opzichte van iemand die in onveiligheid opgroeide. Elke dag bang is voor een bom die valt of een gewapende strijders.
Hij deelde over zijn geloof in Allah. Ik mocht delen van mijn geloof in een drie-enige God. De angst staat hem in de ogen en ik bid dat hij het ware licht mag zien en geef zijn leven aan God die alle dingen kan werken. Het raakt mij en ik hoop jou ook, vecht je mee in gebed voor mensen zoals Omar. En ook voor Omar en zijn familie.
Omar: ‘ik kom niet om rijk te worden, maar ik wil veilig kunnen leven zonder bang te hoeven zijn voor bommen en geweld.’
